Даниела Стојановска: Создади смисол, размислувај

          Сега, на моите 50+, ме радува тоа што можам, на младите луѓе да им пренесам животна лекција, како лична, топла препорака: Одбијте емоционално да им служите на оние кои сметаат дека нивното „мислење“ треба да го управува вашиот живот! Создадавајте смисол, сочувствувајте и размислувајте. Уживајте во животот и оставете ги „мислителите“ да се гушат во прашината која ја кревате зад вас. Не наметнувајте култура на говор и мислење, ама и не дозволувајте да ве убедуваат дека културата, науката и уметноста, кај нас се камен темелник на секоја залудност. Не се плашете да ги разочарате оние кои не ви се достојни. Не влегувајте во дискусиии со длабоко фрустрирани луѓе, за да им докажете дека фактите се секогаш во право.      Тоа се единствените нешта кои ќе ве спасат, ќе ве сочуваат за луѓето од ваиот живот, за оние кои навистина ви значат, за оние кои вредат.      Зашто, уште на Вашите 40+, ќе ви стане здодевно да велите ДА, кога сѐ во вас вели НЕ. Ќе ви стане здодевно да се извинувате

Религиозно воспитаните луѓе, оние кои се строги кон себеси, а попустливи кон другите. Оние, кои библијата ги опишува како земни луѓе на кои изгледот им е блажено смирен, убав, ангелски чист, а од устата им се разлеваат добрини од доброто срце и душа и тоа секој ден и секој час. Тие, вистински религиозни луѓе денес бараа прочка. Нека им е простено, ако има што да им се прости. Од вистински религиозните луѓе, денес барав прочка. Тие простуваа.            А што е со другите? Оние кои денес, сосема неиздржано, споделија по некој мал религиозно-пригоден пост. Мала дигресија, со мала доза суплемент за простотија, суплемент за претворање на луѓе во проста маса. Проста толку колку што е просто невозможно, од денес воспитани луѓе, вчера да излегувале невоспитани зборови и гестови. Колку што е просто невозможно, од грло од кое денес „блеска“ вера и верба во Бога, вчера да излегувале тешки грдотии. Колку што е просто    невозможно денешните популисти, "за мир и соживот“, вчера да биле по

     „Human  rights“ - изгубени во превод    Ако не постои локална, граѓанска акција за почитување на човековото право на достоинствен живот, тогаш секое барање за почитување на било кое право во светски рамки, во пошироко опкружување, во едно општество, па и во една општина е сосема залудно.    Токму тука, локално, на работно место и други мали места блиску до дома, тука мора да биде епицентарот на примената и почитта на правата за достоинствен живот.    Ако токму на вакви места, невидливи на географска карта, не се случи ерупција на универзални принципи, вредности и права, тогаш секоја декларативна изјава од типот: „Се борам за човекови права и достоинствен живот!“, е лицемерна и излитена како онаа од избор на светска убавица: „Се борам за мир во светот!“.

  Знаевте ли дека денес е Ден на менталното здравје? Јас искрено се изненадив што барем во еден ден од годината, имаме потполно право да им кажеме НЕ на манипулаторите. Едноставно, оправдано и светски поддржано НЕ за оние кои никогаш не играат за туѓ интерес, никогаш не   признаваат сопствена вина и секогаш ги извртуваат работите за токму тие да изгледаат како жртви. НЕ за оние кои, во последно време, се намножија толку многу што наскоро ние, „малцинството“, ќе мора да им се извинуваме за тоа што ни го бербатат училиштето, градот, државата. Знам дека наскоро ќе мора да им се извинуваме за тоа што дури и тогаш кога нивната партија губи, тие добиваат, ама денес НЕ! Денес НЕ мора да им се заблагодариме за тоа што ни дозволуваат да го слушаме ехото од пцостите во прво лице множина и ни овозможуваат да плукаме во височина или контра ветрот. А утре е нов Ден!

       На успешните ученици, заедничко им е тоа што, во некој момент, во текот на школувањето, имале наставник кој успеал да ги убеди дека можат да постигнат сé што сакаат, само ако научат да размислуваат, да бидат истрајни во развивање на логичен потенцијал и во барање одговори на прашањата:   !  Зошто некои училишта се јавна одговорност и служат за градење моќни, продорни и одржливи животни средини, а нашето не е? !  Зошто некои училишта се моќни институции, инструменти за создавање висок економски раст, добар потенцијал за иновации и унапредување на здравјето, а нашето не е? !     Зошто некои училишта се раководат од високо развиена емоционална интелигенција и моќ да владеат без да малтретираат некого, а нашето не? !       Зошто некои училишта се раководат од личен пример за морални и етични вредности отпорни на ниски искушенија, а нашето не? !       Зошто некои училишта се раководат од високо професионални компетенции и образ, чист како детска солза, а нашето не?          И сос

А ко сакате децата да ни останат тука, близу до дома, вид(е)ни во наше мало место, не ги повторувајте грешките! Н а пример: €       Не ги учете децата дека отменост и воспитаност се идеали за културен и морален живот, без будалаштини. €       Не ги учете дека г рабежливост, алчност и ненаситност се   примитивни инстинкти, оправдани само за животински свет. €       Не ги учете дека знаењето поткрепено со мудрост, дека љубовта поткрепена со дела и дека отменоста поткрепена со брчки, се компетенции за култура на живеење. €       Не ги учете дека сјајот на парите не може да филтрира духовни пропусти ниту со мудрост на купени дипломи, ниту со љубов од интерес, ниту пак со блискост до разно-разни „добринчини“. €       Не ги учете дека само отмени, грациозни одликаши можат да им бидат советници за локално образовние на двојкашите - протекционаши. Напротив, направете напор и згаснете им ги: желбата за учење, знаење, умеење и меракот да се изградат како етични, морални и одговорни личности.  А

                Им се извинувам за тоа што им премолчав дека овде, токму зад бистата на Карпош, ниту знаење, ниту интелект, а уште помалку морална одговорност, не поминуваат на „приемниот испит“ за раководител, управител, директор, советник...   .           Им се извинувам за тоа што ги премолчав сите лицемерни, богохулни,   институционално поддржани дејанија, на луѓе без чувство на срам и совест, токму овде, зад грб на патронот.           Им се извинувам за тоа што ги оставив сами да увидат дека бессовесни безр’бетници или оние со р’бет свитлив како банкнота во џеб, го грабаат најголмиот дел од нашето сонце.           Ама што друго можев, кога не сакав да им ги згаснам желбата за учење, знаење, умеење и меракот да се изградат како етични, морални и одговорни личности.           И сега, кога за нив овде нема место, сега кога си заминуваат, за децата да им учат, творат и добиваат признанија на туѓ јазик   и сега,   додека сѐ уште го читаат македонското писмо, им порачувам:           Ви